Suatu pagi di halaman rumah
Bu Leha :
(sambil menyapu) “Bang, elu gada
niatan apa buat nyari kerja? lo ga malu sama
tetangga lo
pagi-pagi udah berangkat kerja.”
Pak Rozak :
“Iya Leha, ini gue juga lagi usaha buat nyari kerja.”
Bu Leha :
“Usaha apaan bang, setiap hari gue ngeliat lo tidur makan tidur makan mulu
dirumah.”
Pak Rozak :
“Sabar napa, kalo udah rezeki juga gak kemana.”
Bu Leha :
“Cape gue bang sabar mulu gue bang, gue cape bang jadi orang miskin, kali kali
jadi
orang kaya
yang tinggal di gedongan, yang jalan ke mol, kali kali ngapa lo ajak jalan
gue ke mol.”
Pak Rozak : “Sabar
Lehaa, belum ada uangnya.”
Anak-anak keluar untuk berangkat sekolah.
Ipeh :
“Nyak, Ipeh bagi duit dong.” (sambil
mengikat tali sepatu)
Munaroh : “Iyee
nyak buat jajan di sekolah.”
Bu Leha :
“Jajan mulu lu berdua, belajar yang bener, biar nanti gentian lu yang jajanin
enyak.”
Munaroh : “Perasaan
naroh gak pernah minta duit deh nyak.”
Bu Leha :
“Saban hari lo minta duit buat internet – internet apaan tau, sono minta babe
lo.”
Ipeh :
“Ceh pelit amat sih nyak.”
Munaroh : “Be
minta duit dong be.”
Pak Rozak :
“Nih berdua ama adek lo.” (sambil memberi
uang)
Ipeh :
“Cehh udah goceng bagi dua lagi, dapet apaan.”
Bu Leha :
“Udeh deh lo sono berangkat sekolah, ntar kesiangan.”
Munaroh :
“Iye ye nyak, Munaroh sama Ipeh berangkat dulu, assalamualaikum.”
Bu Leha :
“Waalaikumsalam.”
Bu Leha :
”Tuh liat tuh anak lo bang, jajaan terus. Mangkanye cari kerja biar Leha ga
ngoceh-
ngoceh terus,
pusing pala Leha bikin darah tinggi aje.”
Pak Rozak :”Iye
iye Leha.”
Bu Tobing :
”Eh Leha, sudah tanggal berapa ini? mana janji utang kau itu?”
Bu Leha : ”Sabar
ngapah tante, aye lagi ngga ada duit.”
Bu Tobing :
”Kau ini nunda-nunda aja terus , utang kau sudah banyak tambah lagi bunga utang
kau.
Lama-lama kau
bisa bikin kebun bunga dibukuku.”
Bu Leha :
”Tuh bang bayar utang-utangnya. Sekalian cabutin tuh bunga-bunganya.”
Pak Rozak :
”Udeh deh tante, kasih waktu kite satu minggu lagi. Aye lagi pusing nih cari
kerjaan
ngga
ketemu-temu.”
Bu Tobing : ”Janji
aja terus kau tapi ga pernah kau tepatin. Ku kasih kau waktu seminggu lagi, ga
bayar kau, ku
laporin kau ke polisi.”
Pak Rozak :
“Iye tante nanti aye bayar.”
Bu Tobing :
“Ku tunggu janji mu.”
(Pak RT dan Bu RT lewat)
Pak Masri :
“Assalamulaikum, ada apa ini Bu Leha dan Pak Rozak?”
Bu Leha :
“Gini loh Pak, suami aye punya utang sama rentenir tapi suami aye kagak punya
duit
buat bayarnye.”
Bu Kasminah : “Oh
begitu toh, emangnya Pak Rozak ga kerja?”
Pak Rozak :
“Kagak Bu, aye udeh nyari kerjaan di mane-mane tapi kagak di terima.”
Bu Kasminah : “Emangnya
Pak Rozak lulusan apa?”
Pak Rozak :
“Aye Cuma lulusan SD Bu, itu juga cuma ampe depan gerbang doang.”
Pak Masri :
“Saya ada usul untuk Bapak, gimana kalau Bapak jadi TKI saja. Gajinya juga
lumayan
besar.”
Pak Rozak :
“Seriusan Pak? Emang gajinye berape Pak?”
Bu Kasminah :
“Besar Pak, gaji sebulan aja bisa beli mobil. bapak ga tertarik?”
Pak Rozak :
“Iyadeh nanti aye pikir pikir lagi.”
Pak Masri : ”Yaudah
pak bu, saya pamit pulang dulu. saya mau pergi dulu sama istri saya.”
Bu Leha :
”Lah bukannye pak rt kemaren abis pulang bulan madu ke Istanbul?.”
Bu kasminah : ”Iya
bu saya baru pulang minggu kemaren. ini saya mau pergi bulan madu lagi ke
Dubai, minggu
depan. Yaudah bu saya pergi dulu.:”
Pak Rozak :”
Enak yee jadi orang kaya, jalan-jalan mulu.”
Bu Leha :
“Mangkanye bang cari kerja biar jadi orang kaya. Biar kita bisa jalan-jalan ke
Korea
bang.”
Pak Rozak : ”Siang-siang
kerjaannye ngayaal mulu.”
Bu Leha :
”Biarin sih bang.”
(Bu Markonah dan Bu Maimunah menghampiri bu leha)
Bu Leha :
“Eh mpok-mpok dari mane nihh?”
Bu Markonah : “Ini
abis dari pasar ketemu sama mpok Maimunah, terus bareng deh.”
Bu Leha
: “Sini mampir dulu dirumah aye.”
Bu Maimunah : “Gimana
mpok Leha, suaminya udah dapet kerjaan belom?”
Bu Leha :
“Belom nih pok, tadi sih di usulin sama Pak RT buat jadi TKI.”
Bu Markonah : “Kalo
saya saranin jangan jadi TKI pok, nanti kaya mpok Maimunah.”
Bu Leha :
“Lah emang kenape sama mpok Maimunah.”
Bu Maimunah : “Jadi gini pok, suami saya kerja jadi TKI di
Malaysia. Udah setahun disana ngga pulang-
pulang, saya bingung nih Bu kandungan saya
udah hampir 9 bulan. Butuh biaya buat
lahiran.”
bu Leha :
“Ya ampuunn kasian banget, yang sabar ya pok.”
Bu Markonah : “Tuh
kan pok ngga enak punya suami TKI, ditinggal jauh-jauh keluar negeri ntar kalo
tiba-tiba ngga ada kabar gimana?”
Bu Leha :
“Iye nihh aye juga masih mikir-mikir. Tapi aye bingung kalo kerja disini mau
jadi ape?
sedangkan laki aye aje cuma lulusan SD udah
gitu cuma sampe depan gerbang.”
Bu Markonah : “Jadi tukang becak aje pok, saya
denger-denger ya Buu, becak udah boleh beroperasi di Jakarta.”
Bu Leha :
“Seriusan pok, aye ngga pernah denger pok.”
Bu Markonah : “Iyee
pok saya denger dari TV. Emang mpok ngga dikasi tau sama Pak RT?.”
Bu Leha :
“Kagak tuh, yaudeh nanti aye pikir-pikir lagi sarannye. Makasih yee pok
sarannye.”
Bu Markonah :
“Mending kerja jadi tukang becak aja pok daripada jadi TKI. Emang sih pok jadi
TKI
gajinya besar, tapi kalo mpok ditinggal suami juga nantinya mpok nggak bahagia.”
Bu Leha :
“Tapi aye bingung, kan suami aye ngga punya becak.”
Bu Markonah : “Ini tanya
ajee ke Pak H.Jamal, soalnye die yang punya tempat penyewaan becak.”
Bu Maimunah : “Yaudah
mpok saya pamit pulang dulu ya saya mau masak.”
Bu markonah : “Iye
mpok saya juga mau pamit, soalnye belom masak.”
Bu Leha :
“Hati-hati ye pok. ”
Bu Markonah : “Iya
pok assalamu’alaikum.”
Bu Leha
: waalaikumsalam
(Bu Markonah & Bu Maimunah pergi meninggalkan rumah Bu
Leha)
Bu Leha :
“Abang sini deh, Leha mau ngomong sama abang.”
Pak Rozak :
“Ada ape sih Leha?”
Bu Leha :
“Abang tetep mau jadi TKI?
Pak Rozak :
“Iye nih Leha, lumayan kan gajinye. Nanti abang kerja setahun disono bisa buat
beli
gedong sama ajak Leha ke Korea deh.”
Bu Leha :
“Enak sih bang, tapi emang abang ngga kasian sama Leha nanti Leha ditinggal
sendirian
sama anak-anak. Nanti abang disono
selingkuh nanti Leha di madu lagi.”
Pak Rozak :
“Ya kagak lah Leha, abangkan udah cinta mati ama Leha.”
Bu Leha :
“Bodo amat pokoknya Leha ngga ridho, abang jadi TKI. Jadi tukang becak aje sono
bang.”
Pak Rozak :
“Hah jadi tukang becak? Emang becak boleh di Jakarta? Nanti yang ada abang
ditangkep lagi sama satpol PP.”
Bu Leha :
“Iye bang tadi mpok Munaroh bilang, katanye pemerintah udeh ngebolehin lagi
becak
di Jakarta, terus pah H. Jamal juga nyediain
becak buat di sewain. “
Pak Rozak :”Seriusan
nih Leha? Masa abang jadi tukang becak sih. Mending jadi TKI aje dapet gaji
banyak sekalian
abang jalan-jalan ke luar negeri. Tenang aja Leha, abang nggak bakal
nyari cewek
luar, abang ngga doyan.”
Bu Leha :
“Bodo amat bang, Leha kagak ridho abang jadi TKI. Leha lebih suka abang jadi
tukang
becak yang penting abang disini bareng sama
keluarga. Daripada nanti abang jadi TKI
jauh-jauh ke luar negeri tapi hidup kite gak bahagia bang. Leha janji
deh ngga bakal
minta abang ke korea lagi, asal abang disini sama Leha.”
Pak Rozak : (sambil berpikir) “Yaudah deh, abang
turutin aja kata-kata Leha.”
Bu Leha :
“Yang bener bang? Janji ye sama Leha?”
Pak Rozak :
“Buat Leha apasih yang ngga.”
Bu Leha :
“Leha jadi makin cinta deh sama abang.”
Pak Rozak :
“Yaudeh abang pergi dulu ke rumah nye Pak Hj. Jamal buat mastiin kerjaannye.”
Bu Leha :
“Yaude bang ati-ati ye, semoga lancar bang”
Pak Rozak :
“Assalamualikum.”
Bu Leha :
“Waalaikumsalam.”
(Menampi beras, Munaroh dan Ipeh pulang sekolah)
Ipeh :
“Samekummmm.” (sambil teriak)
Munaroh :
“Assalamualaikum.”
Bu Leha :
“Wa’alaikum salam.”
(Munaroh dan Ipeh salim sama Bu Leha)
Ipeh :
“Nyak, tadi Ipeh ulangan di sekolah dapet nilai 100 dong.”
Bu Leha :
“Alhamdulillah, kalo elo gimane Munaroh?”
Munaroh :
“Aye dapet nilai jelek Nyak.”
Bu Leha :
“Makanye belajar, jangan minta duit mulu.”
Munaroh :
“Iye Nyak iyee.”
(Pak Rozak pulang)
Pak Rozak :
“Assalamualaikum.”
Bu Leha :
(sambil cium tangan) “Waalaikumsallam.”
Pak Rozak :
“Babe ada kabar gembira nih.”
Ipeh :
“Apaan tuh Be”
Pak Rozak :
“Babe sekarang udeh dapet kerjaan.”
Munaroh :
“Kerjaan apa tuh Be.”
Pak Rozak :
“Jadi sopir.”
Ipeh :
“Wihh enak dong Be, berarti aye ama Mpok Munaroh bisa jajan lagi dong”
Munaroh :
“Emang Babe jadi sopir apaan Be?”
Pak Rozak :
“Sopir becak”
Ipeh :
“Yee Babe, Ipeh kira babe kerja jadi sopir orang kaye.”
Bu Leha :
“Heh kalo ngomong lo ye. Masih mending Babe lo dapet kerjaan, daripada kagak
sama
sekali.”
Pak Rozak :
“Iyee alhamdulillah Babe masih dikasih kerjaan, syukurin aje ape yang ada. Babe
juga
nyari duit buat kalian juga kok.”
Ipeh :
“Iyee alhamdulillah Be.”
Akhirnya Pak Rozak memutuskan untuk menjadi tukang becak
keliling di Jakarta.
Pak Rozak : (keluar dari rumah) “Abang nyari duit
dulu ye Leha assalamualaikum.”
Bu Leha : (sambil cium tangan) “Hati-hati ye bang
wa’alaikumsalam.”
Pak Rozak : (sambil berteriak) “becak… becak…
becak…”
Comments
Post a Comment